به گریه های بدون صدا دلم تنگ است

قسم به ندبة « آقا بیا» دلم تنگ است

ستاره می چکد از خلوت شبانـــة من

به وسعت همة گریه ها دلم تنگ است

شکسته بال و پرم در هوای دلتنگی

قفس نشین شده ام بی تو تا دلم تنگ است

تو نیستی متعلق فقط به خوبان که

شبی به خلوت من هم بیا دلم تنگ است

 به حلقه های ضریح مجعد زلفت

گره زدم دل سرگشته را دلم تنگ است

چه می شود که شبی میهمانتان باشم

برای خیمة سبز شما دلم تنگ است

شبیه عطر بهشت است عطر سردابت

برای خانه تان ، سا مرا دلم تنگ است

قسم به پرچم مشکی روضة ارباب

برای دیدن کرب و بلا دلم تنگ است

السلام علیک یا فاطمه الزهرا سلام الله

حضرت زهرا سلام الله فرمودند: از رسول خدا(ص)درباره مردان و زنانى که در نمازشان سستى و سهل انگارى مى کنند، پرسیدم.
آن حضرت فرمودند :
هر زن و مردى که در امر نماز ، سستى و سهل انگارى داشته باشد ، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا مى گرداند :
1ـ خداوند ، برکت را از عمرش مى گیرد.
2ـ خداوند ، برکت را از رزق و روزى اش مى گیرد.
3ـ خداوند ، سیماى صالحین را از چهره اش محو مى کند.
4ـ هر کارى که بکند بدون پاداش خواهد ماند.
5ـ دعایش مستجاب نخواهد شد.
6ـ برایش بهره اى از دعاى صالحین نخواهد بود.
7ـ ذلیل خواهد مُرد.
8ـ گرسنه جان خواهد داد.
9ـ تشنه کام خواهد مرد ، به طورى که اگر با همه نهرهاى دنیا آبش دهند ، تشنگى اش برطرف نخواهد شد.
10ـ خداوند ، فرشته اى را برمى گزیند تا او را در قبرش ناآرام سازد.
11ـ قبرش را تنگ گرداند.
12ـ قبرش تاریک باشد.
13ـ خداوند فرشته اى را برمى گزیند تا او را به صورتش به زمین کشد ، در حالى که خلایق به او بنگرند.
14ـ به سختى مورد محاسبه قرار گیرد.
15ـ و خداوند به او ننگرد و او را پاکیزه نگرداند و او را عذابى دردناک باشد.

تمام درد من از این غم است بانو جان !

که هر چه از تو بگویم ،کم است بانو جان

چه دورمانده ام از آفتاب چشمانت

بگیر دست مرا ، سردم است بانو جان !  

جهان همیشه همین بوده است با این حال
هنوز مساله ای مبهم است بانو جان  

که میخ پهلوی خوشید را چگونه شکافت

که پشت ماه از آن شب خم است بانوجان !

تو را به دوش گرفته ست در سکوتی تلخ

که چاه حتی نامحرم است بانو جان !  

به زیر خاک تو را مثل گنج پنهان کرد

کدام خاک ؟ خدا اعلم است بانو جان !

زمین هنوز پر از خاکهای دوراز توست

بگیر دست مرا سردم است بانو جان !

نغمه مستشارنظامی

پیامبر  صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله :

لَیْسَ مِنْ عَبْدٍ یَظُنُّ بِاللّه‏ِ خَیْرا إلاّ کانَ عِنْدَ ظَنِّهِ بِهِ؛

بنده‏اى نیست که به خداوند خوش گمان باشد مگر آن که خداوند نیز طبق همان گمان با او رفتار کند.

بحارالأنوار، ج 70، ص 384، ح42.

بسم الله الرحمن الرحیـــــــــــــم

***والله الّذی أرسل الرّیاح فتثیر سحاباً فسقناه إلی بلدٍ میّتٍ فأحیینا به الأرض بعد موتها کذلک النّشور.1
 و خدا همان کسی است که بادها را روانه می‏کند؛ پس [بادها] ابری را برمی‏انگیزند، و [ما] آن را به سوی سرزمینی مرده راندیم، و آن زمین را بدان [وسیله]، پس از مرگش زندگی بخشیدیم، رستاخیز [نیز‍] چنین است.

 نوبهار است بر ان کوش که خوش دل باشی ........که بسی گل بدمد باز تو در گل باشــــی

 من نگویم تو کنون با که نشیــــن و چه بنوش....... که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

 در چمن هر ورقــــی دفتر حالــــی دگر است .......حیف باشد که ز حال همه غافل باشی!

***رسول گرامی اسلام(ص):خداوند به وسیله مهدی برای امت گشایش حاصل می‏کند. او دل‏های بندگان را با عبادت پر می‏کند و عدالتش را بر آنها دامن‏گستر می‏سازد. خداوند به وسیله او دروغ و دروغگویی را ریشه‏کن می‏کند و روزگار سخت و دشوار را از بین می‏برد و طوق ذلت و بردگی را از گردن شما برمی‏دارد.2

در اشتیاق پرواز، بی‌آسمان‌ترینم
عمری به جرمِ بودن، با خاک هم‌نشینم
نفرین به چشم‌هایم ـ این حفره‌های تاریک ـ
آخر چگونه‌ای دور! باید تو را ببینم؟
ای باغ سبز سیّال! آخر بگو چه می‌شد
نزدیک‌تر بیایی،‌تا از تو گُل بچینم؟
در کوچه‌های تردید، تنها رهایم، آیا
تقدیر بی‌تو بودن، نقش است بر جبینم؟
ای اشتیاق آبی! با من بمان که عمری‌ست
در آرزوی پرواز، بی‌آسمان‌ترینم

***و الله أنزل من السّمآء مآء فأحیا به الارض بعد موتهآ انّ فی ذلک لایةً لقومٍ یسمعون.3

 و خدا از آسمان آبی فرود آورد و با آن زمین را پس از مردنش زنده گردانید، قطعاً در این [امر] برای مردمی که شنوایی دارند، نشانه‏ای است.

بیا ببین که چه سان بی بهار عارض تو......به خون دل شده تر چهره ی خزانی من

چو مرگ همچو توئی دیدم و ندادم جان.....زمانه شد متحیـــــــر ز سخت جانی من

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن:

1. سوره فاطر(35) آیه 9.
2.طوسی، محمد بن حسن، کتاب الغیبة. ص 114؛ مجلسی، محمدباقر، همان، ج 51، ص 75، ح 29؛ یفرج الله بالمهدیّ عن الأمّة. یملأ قلوب العباد عبادةً یسعهم عدله. به یمحق الله الکذب و یذهب الزمان الکلب و به یخرج ذلّ الرّقّ من أعناقکم.
3.سوره نحل (16) آیه 65؛ همچنین ر.ک: سوره بقره (2)، آیه 164؛ سوره عنکبوت (26)، آیه 63.

ستاره می شمارم سالهای انتظـــــــــــــارم را
هزار و سیصد و چندین و چندانم ؟ نمی دانم !!

قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ: طُوبی لمن ادرک قائمُ اهل بیتی و هو مقتدٍ به قبل قیامِهِ یأتِمُ به و بائمةِ الهُدی من قبلِهِ و یَبرَأُ الی الله من عدوِّهم اُولئِکَ وُفقائی و اکرمُ اُمَّتی علیَّ.
پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمودند: خوشا به حال کسی که زمان قائم ـ علیه السّلام ـ را درک کند در حالی که قبل از قیامش از او پیروی می کرده به او و ائمه هدا قبل از او متمسک شده و از دشمنانشان، به سوی خداوند بی زاری جسته آنها دوستان من و کریم ترینِ امت من هستند.
« بحارالانوار، ج 51، ص 72»

پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله :

مَثَلُ الْمُؤْمِنِ کَمَثَلِ خامَةِ الزَّرعِ تُکْفِئُهَا الرِّیاحُ کَذا و کَذا وکَذلِکَ الْمُؤْمِنُ تُکْفِئُهُ الأَْوْجاعُ وَالأَْمْراضُ و مَثَلُ الْمُنافِقِ کَمَثَلِ الإْرْزَبَّةِ الْمُستَقیمَةِ الَّتی لایُصِیبُها شَیءٌ حَتّى یَأْتیهِ الْمَوتُ فَیَقصِفَهُ قَصْفا؛

مَثَل مؤمن مانند ساقه کاشته است که بادها آن را به این سو و آن سو خم مى‏کند هم چنین مؤمن را دردها و بیماریها خم مى‏کند و مثل منافق مانند عصاى آهنى است که چیزى به او نمى‏رسد تا اینکه مرگ او فرا رسد و او را سخت مى‏شکند.
الکافى، ج2، ص 258، ح25

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ
من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ

گر شور به دریا زدنت نیست از این پس
بیهوده نکوبم سر سودازده بر سنگ

با من سر پیمانت اگر نیست نیایم
چون سایه به دنبال تو فرسنگ به فرسنگ

من رستم و سهراب تو! این جنگ چه جنگی است
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو!
اکنون تو ز من دل‌زده‌ای! من ز تو دلتنگ

انّ علیّ ابن الحسین علیه السلام کان یقول : قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

ما من قطره احبّ الی الله عزّوجلّ من قطره دمٍ فی سبیل الله.

امام زین العابدین علیه السلام پیوسته از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمود:

هیچ قطره ای در نزد خداوند دوست داشتنی تر از قطره خونی که در راه خدا ریخته می شود نیست.

وسائل الشیعه، ج11، ص8، حدیث11

که آید و سهم تفنگ پدرم زنگ شود ...

از صحبت اغیار گذشتیــــــم علی الله
                      ما از همه جز یار گذشتیـــم علی الله
شد وعــــده دیدار من و یار شــب تار